احکام کلی شستن‌ها

۲-۱: شستن دست‌ها قبل از شستن صورت، جزء وضو نیست.

۲-۲: محل‌های شستن در وضو لازم نیست خشک باشد بلکه حتی به مقدار زیادی هم خیس باشد، خشک کردن آن لازم نیست.

۲-۳: در شستن وضو لازم است انسان یقین کند که همه مقدار معین را شسته لذا بهتر است کمی بیشتر از آن را بشوید تا مطمئن شود که همه قسمت مورد نظر شسته شده است.

۲-۴: اگر پوست از زیر موی صورت یا دست معلوم باشد، لازم است که رطوبت به پوست برسد و در غیر این صورت حتی اگر ظاهر مو هم مرطوب شود، کفایت می‌کند.

            مثلا افرادی که محاسن بلندی دارند، همین مقدار که ظاهر محاسنشان خیس شود، کفایت می‌کند.

۲-۵: ظاهرا لازم است که محل‌های شستن در وضو را از بالا به پایین شست.

۲-۶: در شستن‌ها، لازم نیست که حتما آب به آن‌جا ریخته شود بلکه حتی اگر دست خیس را بر محل شستن بکشند و عرفاً به آن شستشو گویند، کفایت می‌کند.

۲-۷: انسان می‌تواند با نیت شستن در وضو، مواضع شستن را زیر آب بگیرد اما ظاهرا لازم است که آب از بالا به پایین بریزد.

۲-۸: انسان می‌تواند با نیت شستن در وضو، مواضع شستن را داخل آب کند اما ظاهرا لازم است که ابتدا قسمت‌های بالایی از آب خارج شود.

۲-۹: انسان می‌تواند در یک وضو، بعضی از قسمت‌های بدن را در آب فروکند، بعضی دیگر را زیر آب بگیرد و . . .

۲-۱۰: در وضو، شستن بار اول لازم است و بار دوم بهتر است که ترک شود اما بار سوم و بیشتر، ظاهرا اشکال دارد.

۲-۱۱: اگر آب ریختن یا داخل آب فرو بردن، حکم شستن را داشته باشد، دست کشیدن به مواضع شستن، لازم نیست.

۲-۱۲: ابتدا باید صورت و سپس دست‌ها را شست.

ورود به فهرست