مبطلات روزه: پنجم: قى کردن
مسأله: هر گاه روزه‌دار عمدا قى کند اگر چه به واسطه مرض یا نجات از مسمومیت و مانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل مى‌شود.
مسأله: روزه‌دار اگر سهوا یا بى‌اختیار قى کند، روزه اش صحیح است ولی نباید آن را فرو ببرد.
مسأله: در فرض بالا اگر ناخودآگاه مقداری از قی خود را فرو ببرد، اشکالی ندارد.
مسأله: اگر در شب چیزى بخورد که مى‌داند به واسطه خوردن آن، در روز بى‌اختیار قى مى‌کند، بهتر است که آن را نخورد اما اگر خورد و قی کرد، روزه‌اش باطل نیست.
مسأله: اگر روزه‌دار بتواند از قى کردن خوددارى کند، لزومی ندارد از آن خودداری کند.
مسأله: اگر سهوا چیزى را فرو ببرد، لازم نیست آن را بیرون آورد و روزه‌اش صحیح است.
مسأله: اگر یقین داشته باشد که به واسطه آروغ زدن، چیزى از گلو بیرون مى‌آید، اشکالی در روزه ایجاد نمی‌کند مگر آن‌که آروغ زدن، موجب قی کردن بشود.
مسأله: اگر آروغ بزند و بدون اختیار چیزى در گلو یا دهانش بیاید، باید آن را بیرون بریزد و الا روزه‌اش باطل است.
مسأله: در فرض بالا اگر بی‌اختیار آن را فرو ببرد، روزه‌اش صحیح است.
