شرط هفتم: شغل او مسافرت نباشد یا به جهت شغلش کثیر السفر نشود.

شرط هفتم: شغل او مسافرت نباشد یا به جهت شغلش کثیر السفر نشود.

– کسی که شغلش مسافرت است مانند رانندگان جاده‌ای، راه آهن، هوایی و دریایی و نیز افرادی که شغلشان همراه آن‌ها است مانند ملوانان و تکنسین‌های مربوطه و . . . باید نمازشان را کامل بخوانند.

– کسی که به جهت شغلش کثیر السفر می‌شود مانند آن‌که منزلش در جایی است و شغلش در جایی دیگر نیز باید نمازشان را کامل بخوانند.

– کسى که شغلش مسافرت است یا به جهت شغلش، کثیر السفر می‌شود، براى کار دیگرى مانند زیارت یا حج یا گردش و . . . مسافرت کند، باید نماز را شکسته بخواند.

– کسی که در حین شغلش به زیارت یا گردش می‌رود یا مثلا راننده‌ای است که شغلش بردن زائر یا توریست است، باید نماز را کامل بخواند. مگر سفر خاصی برای او جنبه شغلی نداشته باشد.

– کسی که به جهت شغلش کثیر السفر است، اگر به جهت غیر شغلش به آن شهر سفر کند، نمازش شکسته می‌شود. مثلا کسی که در تهران زندگی می‌کند و در قم شاغل است، اگر روزی را به هدف زیارت به قم برود، نمازش شکسته است.

– حمله‌‌دار یعنى کسى که براى رساندن حاجی‌ها به مکه مسافرت مى‌کند و مانند او اگر این کار شغلش باشد، نمازش کامل است و الا نمازش را باید شکسته بخواند.

– کسى که به صورت فصلی، شغلش مسافرت است، مثل راننده‌ای که فقط در تابستان یا زمستان اتومبیل خود را کرایه مى‌دهد، باید در سفرى که مشغول به این کار است، نماز را تمام بخواند.

ورود به فهرست