چند مسأله تکمیلی در پرداخت زکات فطره (فطریه)

مسأله: اگر کسی را که نان‌خور او است، وکیل کند که از مال او زکات فطره (فطریه) خود را بدهد، چنان‌چه اطمینان داشته باشد که این کار را انجام می‌دهد، لازم نیست خودش زکات فطره (فطریه) او را بدهد.

مسأله: کسی که دیگری باید زکات فطره (فطریه) او را بدهد، چه آن شخص زکات فطره (فطریه) این فرد را بدهد و چه ندهد، واجب نیست خودش آن را پرداخت کند.

مسأله: اگر کسی که زکات فطره (فطریه) او بر دیگری واجب است خودش این کار را انجام دهد، از کسی که زکات فطره (فطریه) بر او واجب شده ساقط نمی‌شود مگر این که با اذن یا اجازه طرف باشد.

مسأله: زنی که شوهرش مخارج او را نمی‌دهد، چنانچه نان‌خور کس دیگر باشد، زکات فطره‌اش (فطریه) بر آن کس واجب است و اگر نان‌خور کس دیگر نیست، در صورتی که فقیر نباشد، باید خودش زکات فطره (فطریه) خودش را پرداخت کند.

مسأله: زکات فطره (فطریه) طفلی که از مادر یا دایه شیر می‌خورد، بر کسی است که مخارج مادر یا دایه را می‌دهد. ولی اگر مادر یا دایه مخارج خود را از مال طفل برمی‌دارد زکات فطره (فطریه) طفل بر کسی واجب نیست.

مسأله: اگر کسی مخارج خانواده‌اش را از مال حرام می‌دهد، باید زکات فطره (فطریه) آنان را از مال حلال بدهد‌ یعنی اگر زکات فطره (فطریه) را از مال حرام داد، مانند آن است که زکات فطره (فطریه) پرداخت نکرده است.

مسأله: کسی که فقط به اندازه یک صاع گندم و مانند آن دارد، واجب نیست زکات فطره (فطریه) را بدهد، اما پرداخت آن مسحتب است و چنان‌چه افراد تحت تکفلی داشته باشد و بخواهد زکات فطره (فطریه) آن‌ها را هم بدهد می‌تواند به قصد فطریه، آن یک صاع را به یکی از آن‌ها بدهد و او هم به همین قصد به دیگری بدهد و همچنین تا به نفر آخر برسد و بهتر است نفر آخر چیزی را که می‌گیرد به کسی بدهد که از خودشان نباشد.

مسأله: اگر زکات فطره (فطریه) را کنار بگذارد، نمی‌تواند آن را برای خودش بردارد و مالی دیگر را به جای آن بگذارد‌.

مسأله: اگر انسان مالی داشته باشد که قیمتش از زکات فطره (فطریه) بیشتر است، نمی‌تواند زکات فطره (فطریه) را ندهد و در ازای آن نیت کند که مقداری از آن مال برای زکات فطره (فطریه) باشد.

مسأله: اگر مالی را که برای زکات فطره (فطریه) کنار گذاشته از بین برود، چنانچه در نگهداری آن کوتاهی کرده، باید عوض آن را بدهد و در غیر این صورت لازم نیست.

مسأله: در صورتی که زکات فطره (فطریه) را از مال خود جدا کرده باشد و در محل خودش مستحق پیدا شود، بهتر است آن را به جای دیگر نبرد و اگر برد و تلف شد، باید عوض آن را بدهد.