روزه‌هاى حرام
مسأله: روزه عید فطر و قربان حرام است.
مسأله: روزى را که انسان نمى‌داند آخر شعبان است، یا اول رمضان، اگر به نیت اول رمضان روزه بگیرد هم باطل است و هم ظاهرا حرام مى‌باشد.
مسأله: اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبى حق شوهرش از بین برود، حرام است که روزه بگیرد مگر با موافقت او. اما مطلق مخالف شوهر موجب حرمت روزه مستحبی نیست.
مسأله: روزه واجبی که روز معینی ندارد نیز اگر موجب تضییع حق شوهر شود، باید با موافقت او باشد و الا باطل است و نذر هم‌چنان بر ذمه او است.
مسأله: روزه مستحبی فرزند منوط بر اذن پدر و مادر نیست اما اگر اسباب اذیت پدر و مادر شود حرام است ولو این آزار به جهت شفقت ایشان بر فرزند باشد.
مسأله: اگر فرزندی بدون موافقت پدر و مادر روزه مستحبى بگیرد و در بین روز او را منع کنند و عدم تمکین فرزند موجب اذیت ایشان، شود باید روزه خود را افطار کند.
مسأله: کسى که مى‌داند روزه براى او ضرر ندارد، اگر چه پزشک بگوید ضرر دارد، باید روزه بگیرد.
مسأله: کسی که می‌داند روزه برایش ضرر دارد یا به جهت تجربه شخصی و مانند آن احتمال جدی می‌دهد که ضرر داشته باشد یا حتی می‌ترسد که برایش مضر باشد (به شرط آن‌که این ترس ریشه عقلایی داشته باشد)، حتی اگر پزشک بگوید که ضرر ندارد، نباید که روزه بگیرد.
مسأله: کسی که شک دارد روزه برایش ضرر دارد یا نه، باید از حرف پزشکی که هم تخصص لازم را دارد و هم تقید به احکام الهی، تبعیت کند.
مسأله: کسى که فکر می‌کند روزه براى او ضرر ندارد و به تبع آن روزه بگیرد، اگر در حین روز بفهمد که روزه برایش ضرر داشته است، باید افطار کند و اگر این روزه واجب بوده، قضای آن بر عهده او است.
مسأله: کسى که فکر می‌کند روزه براى او ضرر ندارد و به تبع آن روزه بگیرد، اگر بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، روزه‌اش صحیح است.
